Blijvend verdriet
Ik denk nog veel aan Joost
Zwagerman de laatste tijd,
het is natuurlijk niet voor
niets zo stil nu rondom zijn
geniale, integere persoon.
Ik kijk bijna elke dag naar
DWDD en ik kan het vaak niet
geloven, dat hij niet meer
enthousiast raaskalt over
één of ander schilderij.
Dat zijn mooie ogen...
Dat Mathijs maar door raast
met zijn populaire programma
en dat Joost diep in de grond...
In zo'n gratis straatbibliotheekje
vond ik 'Duel' van Joost en dat
lees ik nu met veel geduld op mijn
pas vernieuwde toilet. Ook hij
trapte in de leugens van Volvo,
lees ik verbijsterd.
Ik lees in elke hoek van mijn villa
een ander boek, dat houdt me scherp.
Joost en zijn Rothko-fascinatie, we
hadden het moeten zien aankomen en
hem in de boeien moeten slaan.
Of met Haldol vergiftigen en in
een gesloten afdeling droppen.
Hem therapeutisch een vulpen in de
hand duwen en hem dwingen om een
nieuwe roman te schrijven, omdat
dat zijn enige redding zou zijn.
Mallerds!
Geplaatst in de categorie: verdriet