Hartenkreten

hartenkreet (nr. 46.212):

waar de tijd stil lijkt te staan

daar waar zij stil lijkt te staan
doet de tijd van het jaar
ons even halteren
wijlen wij terug
naar voornemens en wensen
die vervliegend vervagen
in ons theater van tijd

daar waar zij stil lijkt te staan
spiegelt de tijd van weleer
ons het weten tot begrijpen
dat grenzen niet kunnen bestaan
dat wij alleen kunnen sprankelen
tot stallende herberg voor leven
als de passie voor elkaar ons laaft

daar waar zij stil lijkt de staan
wakkert de tijd in verschiet
ons het halzend reiken
naar pozen in perspectief
die in het zicht op morgen
een toekomst venstert
die lonkend de armen spreidt

daar waar zij stil lijkt te staan
ontsluiert het nu van de tijd
het fonkelend besef
dat verlangen naar eendracht
de wens het te beleven
ons tot daden daagt
die doen wat wij dromen

dat wij
van minuten die jaar zullen worden
voor de kinderen van onze kinderen
hoe genaamd ook
voor Boaz, Emily en Max
onze vleugels mogen spreiden
om zo voor hen
de vlucht te keren
van elkaar weg
naar elkaar toe

dat wij
elkaar mogen vinden
in de hartstocht van het doen
in elkanders ogen
houvast mogen hebben
in elkanders handen
elkaar mogen verstaan
met of zonder woorden

dat is onze wens
voor de nieuwe tijd
die wij nu ‘16’ dopen
en zelfs nog ver daarna