Vechten of opgeven?

Wat echt zielig is, is dat zoveel mensen verliefd zijn maar niet samen.
Mensen die niet aan de liefde toe willen geven door de slechte ervaringen uit het verleden.
Mensen die zijn beschadigd door leugenaars en narcisten die niet goed voor ze waren.
Ze hebben een muur om hun hart heen gebouwd om zichzelf te beschermen, ze zijn klaar met al de pijn, verdriet en ellende.
Het is té zielig voor woorden dat mensen zo zijn behandeld en niet meer aan het mooiste wat er is willen toegeven.
Een beschadigde hart en ziel moeten eerst helen, het heeft tijd nodig voordat iemand weer liefde kan geven en durft te ontvangen.
Iemand moet zijn geloof in de liefde weer terugvinden en de onzekerheden overwinnen.
Niet iedereen zal iemand slecht behandelen, met de juiste persoon zal je de hemel op aarde ervaren.
Sommige mensen zullen voor je vechten en niet met je; als je je hart in het verleden heb geopend voor de verkeerde hou het dan niet voor de juiste gesloten, zet het open.
Wat echt té zielig is voor woorden, is dat er veel mensen zijn die samen leven en geen liefde voor elkaar voelen.
Mensen blijven bij elkaar omdat ze aan elkaar gewend zijn geraakt, mensen leven in een sleur of hebben verlatingsangst.
Mensen blijven bij elkaar voor de kinderen, een fout die we allemaal wel eens hebben gemaakt, we blijven te lang hangen in een relatie die niet werkt!
Terwijl we knopen moeten doorhakken en verder moeten gaan met ons leven.
Het leven is te kort om ongelukkig te zijn, het is aan onszelf om het beste er van te maken.
Een moeilijke keuze uit het leven: vechten of opgeven?