Hartenkreten

hartenkreet (nr. 46.415):

Winterreis.

Ik kwam tot u met vlokjes in de nacht
uw slaap werd niet verstoord bij 't weven.
In één nacht tijd het kleed zo wijds gespreid
en al uw beelden nieuwe vorm gegeven.

Stilaan gewend aan dit bestaan
maar smeltend uit uw tuin gegaan.
Naar poldersloot en groot kanaal
herboren om in vrijheid heen te gaan.

Als water van kristallen fris en rein
zag ik de vissen groot en klein.
Bij waterplanten voedsel zoeken
die zwevend, wenkten hier te zijn.

Op weg naar zee, zo veel gezien
een fiets, met kinderstoeltje nog voorop.
Een boot verzonken met de mast langszij
de nutteloze banden, van een auto op zijn kop.

Een ton met lekkend iets en vies
het plastic wijd verspreid, als 't ongehoorde.
Dode kikkers, steigerpalen, bouwafval
onderwater is een rijk, als van gestoorden.

Eindelijk de zee gehaald
maar mis nu toch het mensenleven.
De warmte bij het ijsvermaak en
wederkomen ja, het duurt wel even.

Want een winterreis dat moet
ieder mensenkind, eenmaal toch beleven.