Hartenkreten

hartenkreet (nr. 46.442):

Voor mijn herinnering

Voor de laatste keer,
ga ik jouw werkplaats binnen.
Het is er koud.
Vroeger brandde er het kacheltje,
nu staat het er stoffig en oud.

Het ruikt er naar ijzer.
Jouw favoriete materiaal.
Overal ligt roestig slijpsel,
de staalborstel ligt nog klaar.

Ik snuif de geur op... jouw geur.
Je stofjas hangt nog aan de kant.
In de zakken een handvol roestige spijkers,
overal gereedschap langs de wand.

In de bankschroef zit nog een stuk ijzer geklemd.
Je was nog met iets bezig... tot besluit.
Het lasapparaat staat op de grond,
een elektrode piept er nog uit.

Zovele uren bracht je hier door.
Alleen een kopje koffie dat moest kunnen.
Het was immers je lust en je leven,
ik kon het je niet misgunnen.

Wat zoek ik hier nog.
Jou kan ik hier niet meer vinden.
Het moet maar allemaal opgeruimd.
Even een foto om op mijn hart te binden.

Dan moet het maar over zijn.
Ik moet nu zelf mijn weg maar vinden.