Tijdloos

nog geen
halve zomer lang
duurde mijn eerste
en verwarrende puberliefde -
we waren beiden nog onervaren,
onhandig en slechts zestien jaren jong;
na de euforie van maanden ging
de liefde als een nachtkaars
plotseling uit

ónze liefde
duurt nu al weer
drieënzestig zomers lang
en zevenenvijftig daarvan dobbert,
met lichte averij, veilig ons huwelijksbootje
met kinderen, klein- en achterkleinkinderen;
euforie heeft plaats gemaakt
voor rijpheid en het besef
écht bij elkaar te horen

de vlammetjes
van onze oude levenskaars
flakkeren soms verontrustend snel,
terwijl wij weten dat ze eerdaags zeker
en voor elkaar en derden toch nog onverwacht,
voorgoed en diepe rouw en gemis
achterlatend, zullen doven -
daarna zijn wij, mijn lief,
tijdloos samen

Hoe ouder en langer des te onlosbaar men met elkaar verbonden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 390