Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.359):

Het grote bos van al mijn zomerdromen

Ik zie de bomen niet meer
en waar het licht was
vallen schaduwen om mij
heen in het gras.

Alleen op het gras kan ik
mij slechts blindstaren. Ik zie
haar niet, haar beeltenis is
mijn geestelijk ervaren.

Mijn hart voelt zich verloren
in dit seizoen zo vol van licht.
Een bos van hoge stammen omsluit
mijn wezen, brengt mij tijdelijk
uit mijn evenwicht.

Ik voel mij een ontwortelde tussen
al deze hoge bomen. Haar beeltenis is
mijn droefenis in dit grote bos van al
mijn zomerdromen.