Als een rietstengel
Speels en onbewogen was het kind
in zijn verlangen. Licht bewegend
danste het in de wind; en bloosde
het rood zijn bolle wangen;
het fotogenieke kind.
Als een rietstengel zag je hem
neerbuigen. Zijn lof verdienen
al was het zonder enige plicht.
Toch wat ging er achter dit jonge kind
schuil. Waren het de mondhoeken die
krampachtig trilden? Was het zijn glimlach
die zich voordeed als een verborgen gehuil?
Hij vreest het antwoord al weer lang te zijn
vergeten. Aan wie hij toen was, een spelend
kind, maakt hij nu zijn handen niet meer vuil.
Geplaatst in de categorie: tijd