Pippi Langkous
Als kind van onder de tien jaar
zag ik in een zaal te Buitenpost
een film van Pippi Langkous,
waarin haar vader gevangen zat
en zij hem wist te bevrijden.
Ik geloofde echt dat zij bestond,
net als haar piratenvader, die
een tas vol goudbrukaten naar haar
gooide, waarmee ze een snoepwinkel
leeg kocht en het snoep aan de
kinderen gaf.
Ik geloofde ook dat haar afkeer van
schoolgedoe echt was en dat stimuleerde
mij tot ongekende hoogten. Ik hield net
als haar van Witje en Meneer Nielson.
Ik fluit nog vaak haar herkenningsmelodie
op de meest rare plekken. Ik ben Pippi.
Ik ga nooit meer weg uit Villa Kakelbont.
Ik eet nog eerder mijn stinksokken op.
Geplaatst in de categorie: film
Pippi Langkous 4.0 met 5 stemmen 
425
425
Geef je reactie op deze inzending:
Mijn moeder had de kleren perfect nagemaakt en ik droeg ook 1 groene en 1 rode kous. Met een pruik met rode vlechtjes en veel sproeten getekend op mijn gezicht, over mijn eigen natuurlijke sproeten heen. "Twee maal drie is vier en twee is negen", zong ik uit volle borst en sprong op en neer van vrolijkheid. Ik heb me als kind zelden gelukkiger gevoeld dan die momenten dat ik kinderen hoorde roepen: "Kijk, daar is Pippi!".
Ja, ik was Pippi, ben haar nog steeds, en ik zal haar altijd blijven.
Zonder dat je het weet, logeer ik bij je in Villa Kakelbont. Een veilige thuishaven voor alle grote mensen die Pippi in zich bewaard hebben.
ik ben zelf ook al jaren fan van pippi en het is nog steeds grappig