Leed
Het moment waarop jij stierf,
Toen brak mijn hart in twee,
Een helft gevuld met pijn,
De andere helft stierf mee.
Ik lig vaak wakker 's nachts
En denk dan vol verlangen
Aan toen jij er nog was
Met tranen nat op mijn wangen.
De herinneringen aan jou
Is wat mij nooit verlaat,
Het vult mijn hart met pijn,
Iets wat nooit meer overgaat.
Ik berg je in mijn hart
En daar blijf jij voorgoed
Tot eens die dag aanbreekt,
Dat ik je weer ontmoet.
... Dit gedicht is geschreven door mijn oma, vlak na het overlijden van mijn opa, en mocht dit gedicht met haar toestemming hier publiceren. ...
Schrijver: Dennis M. Lupker, 12 september 2016Geplaatst in de categorie: verdriet