Smerig licht
De tegels onder mijn voeten
voelden hard en scherp aan
Dwalend op een verloren pad
Waar was het verkeerd gegaan?
Ik ben daar niet zomaar gekomen
Eens nam ik de benen
Heb van alles gevoeld
Stopte opeens met dromen
Smeet de deur met geweld dicht
Scheldend, schreeuwend in mijn hoofd
Angst en pijn werden niet verdoofd
Licht werd donker, donkerlicht
smerig licht, donkerrood
Ik wandelde, rende
mijn eigen voeten voorbij
Leven kan altijd beter
Maar was leven toen eigenlijk
wel iets voor mij?
Zie ook: https://www.facebook.com/...-673382772798578/?ref=bookmark
Schrijver: Amber Vermeulen, 19 september 2016
Geplaatst in de categorie: verdriet