Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.005):

dichter bij de dood

hij ziet me staan
komt naar me toe
ik kijk hem aan

hij zegt geen woord
ik voel dat hij
mijn hijgen hoort

ik bid, ik wil
niet met je mee
het blijft doodstil

plots in z’n oog
in zijn pupil
een regenboog

nu word ik bang
uit niet mijn angst
stilte duurt lang

ik glimlach wel
blijf mezelf
in ’t helse spel

‘k geef steeds maar aan
van den beginne
de zin van ons bestaan

is het wel waar
het heilig onbekende
is de vrede daar?

hij greep z’n zeis
bracht me onverwacht
mijn eigen paradijs