Verbijstering
In huis kijk ik naar de kunstwerken, die je
hebt gemaakt, de tastbare souvenirs, die je
hebt achtergelaten. Je schone mozaïekspiegel,
waar ik liever jou dan mezelf in zie. Het
kleurrijke armbandje van wol, dat ik zachtjes
met mijn bibberende rimpelvingers aai.
Naar je foto's kan ik niet langer dan een paar
seconden kijken, want dan wordt de pijn te groot
en de confrontatie als een heggenschaar in mijn
dichtgeschroefde luchtpijp. Ik speur je
schilderijen af, op zoek naar aanwijzingen
en blijvende kwaststreken van verbondenheid.
Ik zou mijn leven voor je geven, je bevrijden
uit Alcatraz of de Sing Sing, al je vijanden
vermorzelen, je kastelen schenken, de duurste
juwelen en parfums, je hebt het helemaal mis,
want als je iemand kunt vertrouwen, dan ben
ik dat en niet het dwaalspoor met de gnomen.
Ten tijde van je diepste kwetsbaarheid noemde
ik je niet voor niets een Christuskind en heb
ik maandenlang nachtenlang om je gehuild. Ik
kies altijd jouw zijde en als ridder Lancelot
blijf ik jou verdedigen tegen domme antikrachten.
Mijn kasteelbrug staat altijd open. Aarzel niet.
Geplaatst in de categorie: liefde