Cyclus voor Salome

I. Nog niet

al wordt het avond
ga niet weg

laat bladeren verdorren
rood goud is in je haar verweven
dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen

de nacht kan je nog niet verzwelgen
want de flonkerendste sterren zijn je ogen

toe, ga niet weg

je maakt je mooi

je blijft

II. Koestering

niet de seconden tellen tot ze lijdt
haar zorgeloosheid delen
haar met mijn ogen zeggen dat ik van haar houd
het mooie heden niet vergiftigen met vrees
haar koesteren met handen en met lippen
de weken koesteren voor ik haar overgeef

III. Feiten en veronderstellingen

enerzijds drie tastbare gezwellen
en zichtbare vermagering
bevestigd door de weegschaal

anderzijds haar frisse blik
de snelle tred
het sierlijk springen

de arts die zegt dat zij niet weet hoe lang het duurt
de bioloog in de gedaante van een medicijnman
wiens formule nagalmt in mijn hoofd
goedaardigheid

de mens die wikt
en God beschikt
de poes ligt spinnend voor de kachel

IV. Besluiteloosheid

wanneer moet ik het vonnis vellen?

als ik haar van het bed moet dragen?

de smeekbede in haar vermoeide blik
staat in een taal met onbegrijpelijke tekens

wanneer moet ik mijn liefje laten doden?

ze ligt nu zo ontspannen

vijand die een vriend kan zijn
hou je zeis nog even bij je

V. Piano

nee, ik speel niet meer piano
de zachtste, zoetste klanken
bewaar ik tot je bent verast

sluip de huiskamer niet uit
blijf bij me tot het niet meer kan
laat mij je strelen met mijn ogen en mijn vingers

de toetsen raak ik wel weer aan
voor zachte, zoete klanken
en uitgeschreeuwd verdriet

als jij er niet meer bent

VI. Dokter dood

haar kermen in de nacht

de dienstdoend arts die liever maft

het klagen klinkt steeds luider

totdat de dood een wiegeliedje zingt