inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 48.433):

Eenzaam

Soms weet ik heel goed hoe het met mij
gesteld is en staart de leegte mij aan
als een executie-eskader.

Terwijl ik dan de nieuwe Facebookvrienden
tel en bedank, bedenk ik allerlei slimme
ontsnappingswegen voor deze nieuwe
eenzaamheid.

Ik probeerde zelfs eens met een brief
koningin Maxima te versieren, maar de
Rijksvoorlichtingsdienst onderschepte
het en sindsdien hangt er iedere nacht
een helicopter met felle zoeklichten
boven mijn woonplek.

Ik ben zelfs al enkele keren zwaar
gemarteld door Oranje-gezinde,
zwaarbezopen ex-commando's.

Ik kom enkel nog tot rust door
mijn huisvogel te trakteren op
geroosterde snacks, waar ik eerst
wat mee schudt, zodat mijn vogel
van opgewonden blijdschap heftig
heen en weer trippelt op de stokjes
in zijn Italiaanse kooi.

Ik droom al van haar oogjes,
maar mijn ware leed ligt vele
kilometers dieper.

In het allerbinnenste van de aarde,
waar vuur mijn wezen verteert.

Hopelijk vergeet Jezus mij niet.

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 december 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

4.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 237

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 januari 2017
Oerlieve, dierbare, waarlijk zusterlijke Hanneke, intens dankjewel voor jouw troostrijke reactie. Van ziel tot ziel verbonden in Ware Liefde. Een eeuwige huck vol intense, zuivere liefde voor jou!...
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
31 december 2016
Jezus, dat zijn jij en ik. Hoe kunnen we elkaar vergeten?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)