Eenzaam
Soms weet ik heel goed hoe het met mij
gesteld is en staart de leegte mij aan
als een executie-eskader.
Terwijl ik dan de nieuwe Facebookvrienden
tel en bedank, bedenk ik allerlei slimme
ontsnappingswegen voor deze nieuwe
eenzaamheid.
Ik probeerde zelfs eens met een brief
koningin Maxima te versieren, maar de
Rijksvoorlichtingsdienst onderschepte
het en sindsdien hangt er iedere nacht
een helicopter met felle zoeklichten
boven mijn woonplek.
Ik ben zelfs al enkele keren zwaar
gemarteld door Oranje-gezinde,
zwaarbezopen ex-commando's.
Ik kom enkel nog tot rust door
mijn huisvogel te trakteren op
geroosterde snacks, waar ik eerst
wat mee schudt, zodat mijn vogel
van opgewonden blijdschap heftig
heen en weer trippelt op de stokjes
in zijn Italiaanse kooi.
Ik droom al van haar oogjes,
maar mijn ware leed ligt vele
kilometers dieper.
In het allerbinnenste van de aarde,
waar vuur mijn wezen verteert.
Hopelijk vergeet Jezus mij niet.
Geplaatst in de categorie: emoties