Moest je

Ooit een glimlach verliezen
met je ronde, zachte en intelligente ogen
Lippen gelijk de golven van woeste manen
net een stuurloos ruiter
de nachtelijke ster die de weg baant
door je lange zijdeachtige vacht
je postuur die me vertederd
moest je..
dan steun ik mijn hoofd tegen je hals
Verloren in de warmte van jou lijf
kijkend naar de horizon
Zo staan en je zorgen doen vergeten.

Biografie van deze schrijver

ruiter paarden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116