Ver
Ik stond aan de kust
En kuste de wind
Streelde de golven
Met mijn ogen
Zout water prikte
In mijn open wonden
Schelpjes staken
In mijn blaren
In de verte zag ik
Een schip varen
En ik voelde me
Ver weg
Wolken trokken weg
En mijn adem steeg
Er bovenuit
Een zucht ontsnapte
Ook vissen
Bubbelen hun adem
Tot boven het
Oppervlakte uit
Voor elke
Verloren adem
Komt een nieuwe
In de plaats
Tot ze op zijn.
Geplaatst in de categorie: natuur