Lente aspiraties

Laatst was er iets dat vonkte
Ik sprak mijn tegenstrever
Iets dat ergens lonkte
In mijn alles echt belever

Het gaf een zekere draai
Alles lijkt immers rond
Schwung dat klonk wel fraai
Een taal die ik ook verstond

Een onderscheidend eigen geluid
Langzaam overstijgt het de herkenning
Zet die stilte maar eens uit
En wordt geladen door gewenning

Het begint gewoonlijk als een vrolijk lied
In overdreven gedreven pas
Meerstemmig wordt het echter niet
De voorwaarden zijn kras

Geen mens bekijkt het bij zo’n kans
Men gaat fluitend en gestaald op pad
Nieuwe muziek geeft glans
Zomer brengt diepte in het vat

Coupletten worden wetten
Het refrein neuriet zacht
Wat uiteen kan zetten
Is op voorhand al verdacht

Een eigen compositie
Stelt men uiteindelijk niet op prijs
Hooguit lastige oppositie
Dubieus of eigenwijs

Ieder op zijn tak
Verwijzend naar de grond
Herfst gaat los op het bladerdak
Wellicht een tikje ongezond

Scheidingsdrift of taal
’t is best grappig zo verweven
Opvallend of banaal
De beschrijving is bijna inclusief het leven

Van algemeen naar absoluut besluit
Het is maar één kant van ’t verhaal
Dat van over is ook uit
Doet tekort aan allemaal

Laatst wilde ik je iets zeggen
En jij maakte een gebaar
Een eeuwigheid om uit te leggen
Wij bij elkaar.

Schrijver: H.Hoekendijk
Inzender: Hans Hoekendijk, 25 maart 2018

hoekendijk.bakkerziggo.nl

Lente aspiraties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 99