Vergane droom
Door de achterbuurten van Parijs
liep een moede man hinkend en grijs
zijn afgezakte jeans op de rand versleten
en in een plastiek zak zaten restjes eten
als jong artiest was hij hier gekomen
maar het bleef bij illusies en dromen
copains en coppines had hij genoeg gehad
en ieder avond dronken ze zich samen zat
zij sliepen in de straten of onder portalen
hadden soms geen geld om eten te betalen
dan gingen ze bij de slager een hap stelen
om het op een stoep met vrienden te delen
Dat vrije leven had hij voor niets willen ruilen
toen hij ouder werd zocht hij om ergens te schuilen
op een zolderkamer met enkele vrienden bijeen
rond een oud petroleumkacheltje bij vriesweer
dan werd er gerookt en jenever gedronken
tot ze in een soort van delirium verzonken
ze leefden van dag tot dag zonder uitzicht
met donker en grijs gemoed in de Stad van licht
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
verhalend gedicht alsof je het zelf hebt meegemaakt.