Wat verdriet van derden met mij kan doen!

Soms voel ik zo het verdriet van anderen
dat mijn maag volledig blokkeert
mijn darmen niet doen waarvoor ze zijn bedoeld

Mijn verstand zegt het me niet aan te trekken
waarop direct mijn gevoel pijnlijk reageert
maar met name ook mijn lichaam, mijn maag

Met boeren, met lucht, met zuur en obstipatie

Weg is de dagelijkse lol en rol van mijn drol welke
zich smeuïg een weg baant naar de monding van het riool

Mijn maag neigt te gaan zweren of te gaan bloeden
door het intense intrinsieke verdriet van anderen

Ik ben een broeders hoeder maar nog meer een broeders
voeler en voeder en dat voelen gaat bij mij niet door
mijn merg en been maar door mijn maag, mijn gevoelige maag

De maagpijnen, de maagscheuten laten mij buigen tot op mijn
knieën, biddend wacht ik met gebogen hoofd verbetering af

En als deze regelmatig uitblijft geeft de foetushouding
de opmaat van gedachten, dat het afgelopen mag zijn

Dat zij, mijn overleden moeder, die mij baarde weer op mij
mag rekenen mij te nestelen in haar veilige buik,
alhoewel mijn vader daar weinig rekening mee hield in '51 en '52

En als ook door het seizoen, de koorts van het voorjaarshooi,
mij tot tranen toe beroert en mij wel honderd maal per dag
laat hoesten en proesten en spugen, voelt het dat ik in mijn
harnas van afwijkingen, tekortkomingen, mislukkingen, zal sterven

En alhoewel woorden, ook deze, weinig tot niet de gevoelslading
dekt vervult deze hartenkreet, deze pijnlijke maagkreet de opmaat
tot mogelijk maximaal herstel omdat uiteindelijk ik zal willen
blijven leren steeds alles te doen, te laten, te laten wijken
voor mijn enig kind van elf jaren jong, mijn (on)beperkte dochter
Giulia, die na een hevige epileptische tonus aanval haar liefste
lach toont, waarop zij automatisch door al mijn pijn en verdriet
een glimlach tovert op papa's gezicht

Die glimlach, dat vergezicht wil ik delen, die glimlach moet ik delen
vooral met derden!