Hartenkreten

hartenkreet (nr. 51.388):

Rouw is als de wind

Een zacht briesje veegt
langs je wangen en streelt je
een glimlach verschijnt.

Met daadkracht en hoop
ga je de wind tegemoet
een zalig moment.

Zeer onverwachts komt
de intens duistere tijd
donkere wolken.

Een stevige storm
starend vanuit je glazen huis
naar onstuimig weer.

Trillende handen
tastend in de duisternis
suizen van de wind.

Breekbaar en angstig
stap voor stap, deur op een kier
wind raast door je haar.

Onzeker en traag
verlaat je de veiligheid
bereik je de storm.

De storm neemt je mee
geheel omhuld door de wind
de controle kwijt.

Een wazige blik
momenten van angst en zeer
een wankel bestaan.

Met een diepe zucht
uitzicht naar, voorbij de storm
naar licht, naar verder.

Vastberaden loop
je door, tegenwind weerhoudt,
geen stappen verzet.

Stil staand in de tijd
het gevoel van leegte en
het gevoel van niets.

Achterom kijkend
Wel degelijk vooruitgang
geboekt in de wind.

Bedroefd doch voldaan
verwijder je van de storm
weg van het duister.

Een zachtere wind
zonnestraal schijnt door de wolk
gloed op je gezicht.

Open je ogen
en zie: licht. ruimte. kansen.
een volgende stap.

De wind neemt je mee
helpt je vooruit en je lacht
echt, maar wel met pijn.

Gebroken hartje
in elkaar gezet maar niet
helemaal geheeld.

herinnert de storm
het eindeloze lopen
en voelt nu de rust.

Kalmte binnenin
de storm voorbij
echter wind waait mee.

Het leven gaat door
de wind blijft aan je zijde
maar grijpt je niet meer.

Nieuw tevreden blik
met de wind in de rug, op
naar een nieuwe dag.

En dan is het windstil.