Zoektocht of queeste?

Zintuig, geef mij je woorden terug,
kwetsbare huid van perkament,
een lege windbuil op de rug,
om inzichtelijk in te lijven op

de blindheid van papier, het
is me aangepraat misschien,
geblinddoekt tot de laatste strofe,
streven naar de inhoud waarvan

ik de essentie nog niet doorzie,
te veel op de private tekst verlaat,
het ene verdicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,

fluitend riet herschikt zich in de wind
als vergrootglas van een aangeboren
verdriet, steeds verder en verbaasd,
de scoop van een aangeboren dyslexie

die de waarheidszin verplaatst, een
zoektocht als queeste als ijle
splinters door de tijden raast
wat je ook zal vinden, het is altijd raak.

Verleg je horizon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 118