Adem van de zee
adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een
wervelende kringloop
ademloze emotie van hechte verbintenis
aan de mooiste dagen
heden verbonden in gedachtenis
als een golfstroom zal haar adem
tijdloos liefde dragen
... Herinneringen aan geluksmomenten aan zee ...
Schrijver: Anneke Bakker, 10 augustus 2019Geplaatst in de categorie: emoties
maar mijn lijf laat het niet meer toe.
en toch.... hopen, hopen, hopen,
is al wat ik doe...
De adem van de zee voelen.
Wat een prachtig gedicht.