Onze gave
Wat is nu nog een wonder vandaag
Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag
Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving
Met nog altijd last van een aardbeving
Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet
Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen
Wie kijkt er in, om of op, mee met mij
Niemand durft en ik geef je groot gelijk
Toch zijn er enkelen, ergens dichtbij
Net als engelen schijnen ze lichtjes
op mij
Daarvoor zijn we dankbaar en we voelen geluk
Hoop, liefde, alles van het leven, zien we terug
Soms, heel soms, maak je zoiets mee
Het is ons bewijs, -van leven weltevree
Dankbaar, dat er wordt geluisterd, woorden schieten tekort
Dus als je luistert, kan het zijn dat je dit hoort
Bedankt, omdat je in mijn liefde gelooft
De liefde waarop ik zweef als het liever loopt
Pat
... Toewijding aan diegene die snappen ...
Zie ook: https://m.facebook.com/pr...083&tsid=0.5414176513215263&so
Schrijver: Paul Christiaan, 27 december 2019
Geplaatst in de categorie: bedankt