Jouw ouders zijn de mijne niet..
Met uitzicht op overlijden
gaan ze ruhrren, bijna rellen
over hun relatie met hun ouders
de kinderen nu volwassenen als
ouders, grootouders met hun verwekkers
‘oh wat hadden ze een goede of slechte band’
maar ik zeg als broer Jan Jacob
van en tegen mijn 2 broers, 5 zussen (1 is dood)
“jouw ouders zijn de mijne niet”
ik heb mijn ouders beleefd op een wijze
welke je kan niet weten, zelfs niet bevroeden
wat ik voelde, woelde zelfs al in de baarmoeder
primair is er ook het wezenlijke verschil
of je wel of niet een relatie bent aangegaan
of je wel of niet vader/moeder bent geworden
want wie een beetje na en doordenkt
weet dat alle mensen ongelijk zijn
maakt het gelijkheidsbeginsel zo moeilijk
uitspraak van een vader en/of moeder
‘jullie kinderen zijn me allemaal even lief’
werkt veelal niet, kan gewoon niet
het heeft natuurlijk te maken
met goed bedoelen, geen conflicten
maar ‘t kind heeft niet om ‘t leven gevraagd
dat is de intrinsieke oorzaak en gevolg
van een heel leven zoeken naar verbanden
welke mateloos in soaps worden verwerkt
... En hoeveel ouders zadelen kinderen niet op met enorme afhankelijkheids- en schuldgevoelens en vooral enorm je best doen als ze zeggen: dat je een ongelukje was, dat het niet de bedoeling was, daar was bij mij geen sprake van maar er was wel volledige ontkenning van seksualiteit, nou dat heb ik geweten, ook als ik kijk naar de relaties welke mijn gezinsleden zijn aangegaan! ...
Zie ook: http://www.janjacobkrediet.nl
Schrijver: Jan Jacob Krediet, 12 januari 2020
Geplaatst in de categorie: ouders