Evangeliseren, goed of fout

Evangelische gelovigen
kunnen hun geluk veelal niet op

ze zijn zo in de Here Jezus
ze zijn zo met God
ze zijn zo vervuld van de Heilige Geest

dat die eenvoud die blijdschap
geestelijke bezit van hen neemt
hen volledig inneemt en overneemt
en hun tongen juichend spreken:

“Halleluja, amen, Halleluja, amen
de Heer is goed
de Heer is groot
de Heer is mijn vriend
de Heer is mijn herder”

ook het lichamelijke wordt niet geschuwd
handen in de lucht
handen gevouwen
vallen op hun knieen
ver voorover gebogen
veelal met onverstaanbare kreetjes
spreken in tongen hun taaltje

en als ze gedoopt worden dan
niet een paar druppeltjes maar
hun lichaam geheel ondergedompeld
in het bron-bad van de liefde van hun Heer
Jezus Christus, de zoon van God, de schepper
van hemel en aarde tot in eeuwigheid, amen

ik respecteer ze
ik respecteer ze echt
in de hoop en de verwachting
dat zij mij niet verachten
niet blijven wachten
niet blijven herhalen
dus niet doordrammen
niet blijven doordrammen met:

“Wil jij ook niet de Here Jezus leren kennen want Hij is ook voor jou gekomen
Hij is ook voor jouw gestorven en Hij is speciaal voor jou ook weer opgestaan uit zijn graf"

na jarenlange wekelijkse geloofsoefeningen in christelijke kerken van diverse richtingen/pluimage
ben ik toch uiteindelijk gezakt voor het examen van de drieenigheid: de vader, de zoon en de heilige geest

bij de poort van de hemel kan ik geen diplomaatje overleggen
ze zullen het moeten doen met wie ik ben, een ongelovige
een seculiere die wel altijd op het goede van de mens was gericht

dus dat gericht van die Almachtige kan uiteindelijk niets anders uitwijzen dan

goed wellicht wel zeer goed!