Onder 't bladgoud
Iedere dag is er één van afscheid nemen
iedere dag van een afgesneden pijn
hoe kan ik dan nog verder leven
als dat zonder jou moet zijn?
Het lukt niet meer om opnieuw te beginnen
wat heeft er in mijn leven nu nog zin
geen nachtegaal die ‘k hoor zingen
en geen hart dat ik nog bemin?
Zoals in het herfstgetij moet ik wachten
ligt onder ’t bladgoud nog hoop voor mij
en na een herfst en winter trachten
te ontwaken in een nieuw getij.
21 oktober 2020
Geplaatst in de categorie: afscheid
de wereld weer tegemoet treden. Mooi gevoelig gedicht.
met onder 't bladgoud verborgen het laatste sprankje hoop om te ontwaken in een nieuw begin, rakend mooi geschreven Greta