Hartenkreten

hartenkreet (nr. 53.613):

Onder 't bladgoud

Iedere dag is er één van afscheid nemen
iedere dag van een afgesneden pijn
hoe kan ik dan nog verder leven
als dat zonder jou moet zijn?

Het lukt niet meer om opnieuw te beginnen
wat heeft er in mijn leven nu nog zin
geen nachtegaal die ‘k hoor zingen
en geen hart dat ik nog bemin?

Zoals in het herfstgetij moet ik wachten
ligt onder ’t bladgoud nog hoop voor mij
en na een herfst en winter trachten
te ontwaken in een nieuw getij.

Schrijver: Greta Casier
21 oktober 2020

gretacasier

gmail.com

Geplaatst in de categorie: afscheid

herfst

winter

bladgoud

5.0 met 1 stemmen

587

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

M. Bos, 4 jaar geleden

Prachtig gedicht

Geeraardt , 5 jaar geleden

Moeizaam de herfst door. Koud de winter in. Pril het voorjaar afwachten. Leven is soms niet makkelijk.

Hilly Nicolay, 5 jaar geleden

Greta, wat ontroerend mooi.

catrinus, 5 jaar geleden

Inderdaad hoop houden en volgend jaar misschien met nieuwe opgebouwde moed
de wereld weer tegemoet treden. Mooi gevoelig gedicht.

Elize Augustinus, 5 jaar geleden

Vragen die blijven knagen elke dag opnieuw
met onder 't bladgoud verborgen het laatste sprankje hoop om te ontwaken in een nieuw begin, rakend mooi geschreven Greta

Geef je reactie op deze inzending: