Een ode aan alleen
De wereld waarnemend vanuit dit schitterende stil
Waar niemand wat zeggen zal, wat woorden van me wil
Mijn geest componeert daar zijn eenstemmig lied
De klanken doen de stemmen en de sprekers teniet
Met niets meer dan vragen, zegt de wereld niets terug
Slechts blikken, slechts knikken, en ze keert me weer de rug
Voor mij is dat niets
Meer dan
Alles
Geplaatst in de categorie: psychologie