Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.606):

Zomer

Ik herinner mij…
onze wandeling
vanaf de boot.
Door een stukje bos,
niet zo groot.
Over een pad
van verend vochtig mos.
Het was zomer.

Ik verbaasde mij,
wat jij niet allemaal zag!
Eerst een uil,
hij zat op een tak, heel stil.
Zie je hem wel?
Hij maakte me bang
zijn ogen volgden ons overal.

Toen opeens een enorm gekwetter,
op een open zonnig plekje.
Een heel nest jonge vogeltjes,
uit het nest op de grond.
Winterkoninkjes zei je.
Vader en moeder moedigden ze aan
te gaan vliegen.
Heel stil hebben we daar gestaan.

De merel op het nest
In de oksel van een berkenboom.
ik zie nog zijn angstig oog.
Maar hij vloog niet weg,
hij bleef bij zijn eitjes.
Door jou kon ik het zien,
anders was ik voorbijgelopen
misschien.

Maar jij genoot,
en ik met jou.
Al had ik hinder van de muggen.
Die hadden het
op mijn blote benen voorzien.

Ik herinner mij die wandeling
in dat kleine stukje bos.
Jij wees me op dingen
die ik zelf nooit zou zien.

Ik leerde met jouw ogen kijken.
Ja, het was zomer
en ik herinner mij.
Door de geur
van kamperfoelie…
kwam die dag ineens voorbij.
Wat waren we gelukkig en blij.