Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.723):

Zicht loos

Ik liep rond met een lach
Deze was misschien niet waar, maar zeker daar.
Tot ik plotseling niks meer zag
de totale duisternis viel toch wel zwaar

Ik probeerde te lopen, ook al was ik blind
misschien zou er iets komen, iets waardoor ik mijn zicht weer terugvind
maar het enige wat kwam was een stem
een stem die ik ergens van ken

Is dit weer dat meisje diep in mij
schreeuwend naar kracht?
dat meisje in mij laat mij nooit vrij
iets wat ik ook niet meer verwacht

‘Ga terug, stop met lopen’
dat is wat ze zegt, wat ik hoor
Maar toch hebben we beide niet op deze weg gelopen
Waarom schreeuwt ze dan door?

Mijn nieuwsgierigheid neemt toe
mijn zicht neemt steeds af
mijn hart loopt er naartoe
en zo wandel ik in mijn eigen graf