EEN BLOEMPJE KLEIN
Ik droomde van een bloempje klein
dat ‘s morgens leefde onder ‘t dauw
Het huilde want daar staan, gaf pijn
en ja, haar blaadjes kleurden blauw
Ik treurde om dit bloempje schoon
ze was heel stil en eiste een gebaar;
Ik dacht, ik steel haar toch gewoon
en jawel in die nacht plukte ik haar
Ik genoot van haar schone pracht
vele ranken groeiden uit haar steel
Zo eindigt haar zwart grauwe nacht
en begon haar dag, zonder krakeel
Ik beminde een lief bloempje klein
dat heel lang eenzaam had gewacht
Gedoofd werd toen haar grote pijn
de mooie dag brak aan na die nacht
Die bloem bloeit nog fijn, elke dag
ja feitelijk dag en nacht zeer trouw
Nog altijd versterkt ze mijn hartslag
als ik haar zie. Ja, ze is mijn vrouw
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 24 oktober 2021
Geplaatst in de categorie: liefde