Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.458):

Happen

Wie lacht niet,
als hij de mens beziet.
Ja, hij is mens ten allen tijde.
Met al zijn hebbelijkheid.

Vooral als hij eet.
De één schrokt,
gunt zich geen tijd.
De ander eet als een muis,
zoekend naar ongerechtigheid.

Stel je voor een lief oud vrouwtje,
ze zegt geen woord,
omdat ze het niet kan.
Maar wordt stilletjes gevoerd,
door een aardige man.

Als op de maat van een muziekje,
gaan van allebei de monden open.
Komt de lepel telkens weer.
Leeg gegeten wordt het bordje meer en meer.

Ik zit er naar te kijken.
Soms geeft hij geen acht.
Want als het eventjes dan stopt,
gaat bij haar de mond wijd open,
ze had de lepel al verwacht.

Het ontsnapt dan aan zijn aandacht.
Maar ziet hij dan die open mond,
komt hij snel en heel gedwee
en hapt constant weer met haar mee.

Een mens is een mens,
met menselijke trekken.
Bezie ze met een lach.
De kleine vreugden uit het leven,
waar iedereen om lachen mag.