Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.549):

Terugblik

Als ze terugkijkt op haar leven,
ziet ze sporen van de wegen
die ze ooit eens heeft begaan.
Haar gedachten wijlen even
bij punten die in haar geheugen staan.

Meestal omkranst door een helder licht.
Soms blijven ze wat in de schaduw staan.
Is er spijt misschien over begane fouten?
Och nee, waarom daar bij stil gestaan.
Die zijn voorbij, niets verandert er meer aan.

De heldere punten lichten op,
vreugde brengend in haar bestaan.
Het zijn er veel, ietwat verwondert kijkt ze ernaar.
Zoveel, gelukkige momenten
die door haar gedachten gaan.

Ze heeft geleefd met volle teugen,
haar kinderen als bloemen rondgestrooid.
Veel geluk, en pijnen ook,
door ziekte en de onvermijdelijke dood.
Met woede…soms berustend.
Beseffend, dit vergeten kan ze nooit.

Door haar hoofd spelen de gedachten.
Met een glimlach worden ze begroet.
Luisterend en kijkend, laat ze zich
overspoelen door een enorme overvloed.

Gedragen… met wilskracht en een beetje moed,
kan ze zeggen: “ Het leven is goed.”