Liefste
Als diepe trechters van een vulkaan,
waren je mooie groene ogen.
Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan,
nooit hebben zij gelogen.
Voel regen als tranen vallen in het haar,
de wereld huilt er is een cirkel gebroken.
Want ik ben hier en jij nu daar,
’n mes diep in mijn hart gestoken.
Vertwijfeld kijk ik nog eens naar boven,
ook al kan ik er moeilijk in geloven.
Verborgen in mijn hand zodat niemand ze ziet,
hou ik voor alle zekerheid toch ’n vergeet mij niet!
... Voor mijn, te jong, overleden vrouw. ...
Schrijver: PitsikatoInzender: John hamers ©, 17 augustus 2022
Geplaatst in de categorie: verdriet