Doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
ben ik op weg naar huis, ik, verdwaald reiziger
het is een warme nacht, stil en zonder vijandigheid
en toch broeden eenzaamheid en pijn
donkere plannen van wanhoop en angst
ik ben op weg naar huis, doorheen mijn stad
dwalend in sombernis en gelatenheid
dralend, achtend op een teken van God
een uitnodiging tot zijn oneindigheid
ik ben op weg naar god, ik, dwaas, reiziger
gelaten wachtende op de eeuwigheid
eeuwig strijdende met de eindigheid
in immer bitter gerokken eenzaamheid
ik ben op weg naar nergens
ik ben op weg naar niets
zal niets achterlaten
en alles vergeten
... Een dagboekgedicht. ...
Schrijver: Johan Pertry17 januari 2025
telenet.beGeplaatst in de categorie: verdriet
Eenzaamheid Er is nog niet op deze inzending gestemd.
327
327
Geef je reactie op deze inzending:
prachtige woorden, een prachtig gedicht
Het heeft me ontroerd
dank u
Het schijnt zacht, het wijkt niet
Een vlam die eeuwig brandt,
Geduldig, warm en teder.
Zijn tekens dansen om je heen,
In de blik van een vreemde,
In de zon die door de wolken breekt,
In een stem diep vanbinnen.
Hij wacht en wacht en wacht...
Niet met haast, niet met dwang,
Maar met hoop die niet breekt,
Met liefde die niet dooft.
Geen schaduw is te diep,
Geen duister meer dan een zucht,
Een kunstgreep van het kwaad,
Weggeblazen door een kalme wind.
En zie, zie dan,
het licht omhult je al,
Het wacht nog op jouw overgave,
Het aannemen van Zijn uitgestoken hand.