In Stilte Verlangd

De vergulde haren, schitterend als zonlicht op het water,
Doch ongrijpbaar als de golf die breekt en vergaat.
Haar ogen, dieptes van de oceaan, mysterieus en eindeloos.
Wat is het dat me ontglipt, dat ik niet kan vangen?

De lach zo zoet als de vruchten na het rijpen,
Doch voorbijgaand als een vallende ster.
De lippen zo zacht en teder,
Als de belofte van een nieuwe lente die ontwaakt.

Haar aanwezigheid is als een zomerbries in de grauwe winter.
Ze laat lachsalvo's klinken als klaterende watervallen,
En vult de stiltes met verhalen die mijn ziel verwarmen.
Met haar nabij voelt het leven als een nieuw begin.

Ik doe soms alsof haar plagen mij pijn doet, maar dat kan zij niet bereiken,
Want van haar kan ik elke grap ontvangen, haar woorden zijn als zachte streken
Elke scherts van haar kant is een verborgen zoete groet,
Een teken dat tussen ons misschien meer ontstaat dan we vermoeden.

Dit is niet zomaar een meisje,
Nog geen twintig, zo puur en fijn,
Ze is degene die je nooit zult vergeten,
Maar hoe overbrug ik de afstand, wat mis ik in mijn tijd?

liefde zwarte romantiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 161