Hartenkreten over overig

hartenkreet (nr. 1.091):

De schort...

Ik droomde vannacht,
dat ik een schort was.
Ik had het reuze druk.
Mevrouw had mij dan voor.
‘k beschermde haar japonnetje.
Dat heb ik graag gedaan.
‘k Zat overal met mijn neus vooraan.

Ook als ze zwanger was,
droeg ze mij als schort.
Ik kwam dan in verdrukking.
Maar als het kind geboren was,
begon een tijd vol van verrukking.

Ik kreeg de baby op mijn schoot.
Hij werd daarbij gevoederd.
Dat mocht ik vaak beleven.
Mevrouw kreeg er wel zeven.
En ik heb het al gezegd,
ik heb het graag gedaan.
'k Zat met mijn neus vooraan.

Dat duurde zo tientallen jaren.
‘k beleefde alles mee
Van koekjes bakken tot en met het kleien,
en vieze luiers, o nee, o nee.
Maar het kon niet anders gaan,
‘k zat met mijn neus vooraan.

Maar op een zekere morgen,
ik hing nog aan het haakje.
Bestelde ze de voddenman.
Hij sleepte met volle zakken.
En op de valreep, o nee,
rukt ze me van het haakje
en geeft me aan hem mee.

Daar lag ik tussen muffig ruikende vodden.
Dit was vast het einde dacht ik.
Maar o nee, de voddenman zocht alles uit.
Katoen bij katoen en wol bij wol.
Toen vond hij mij daartussen
en zei: "Jou neem ik mee."

Ik kreeg een tweede leven,
en schaamde mij,
Ik rook zo muffig en voelde me zo goor.
Maar gelukkig voor mij,
hij gaf me aan zijn vrouw.
Die was waarachtig blij.
ze deed mij als schortje voor.

Nu hang ik aan een roestige spijker.
Ik ben er niet op vooruitgegaan.
Maar ik vermelde het al eerder.

‘k zit nog steeds met mijn neus vooraan.