Droefenis

Mijn eenzaam hart weent stille,
Niemand die ’t voelt noch ziet,
Dwarrelt neer als blaadren van bomen,
Onzichtbaar voor wie niet ziet.

Weemoed over tijden uit ver verleden,
Toen ik nog vol in ’t leven stond,
Geen gedacht had aan herinneringen,
Louter leefde in het hier en nu.

Had ik toen geweten wat ik nu weet,
Was voorbereid wat kome,
Mij behoedt voor dit immense leed.

Soms lukt ’t om weg te dromen
Naar tijden van weleer,
Niet belast met nog zal komen.

Wenen Herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96