Hartenkreten

Laatst toegevoegde hartenkreet (nr. 58.981):

De zachte cadans

Avond in het gras
een dun ritme tilt de lucht
boven de stilte

De avond sluit zich
langzaam rond mij heen. Ik voel elke
beweging van de lucht mijn huid raken, grenzen
vervagen in het stille weefsel. In dat web hoor ik plots een sprinkhaan.

Zijn klank is zo fijn
dat het bijna pijn doet, een draad van
zilver die de schemer doorsnijdt. Mijn borst reageert,
mijn adem wordt trager, alsof ik word opgenomen in een groter luisteren.

Hij zingt zonder reden,
zonder masker of haast, gewoon omdat
zijn kwetsbare wezen vraagt om te klinken. Daarin her-
ken ik mijn eigen verlangen om er te zijn zonder iets te hoeven bewijzen.

Zijn trage herhaling wiegt
mij, houdt mij overeind, en leert me dat
zachtheid niet breekbaar is maar levend. Terwijl de nacht
zich vult met een kalmte, ervaar ik voelen niet als last, maar als thuiskomen.