Een leven

Een leven


Ik geloof niet in een god,
niet in een hemel, niet in een daar en daarna.
Ik geloof in dit ene,
dit ene leven dat ons wordt gegeven,
een kostbaar moment tussen begin en einde.

Slechts één keer wandel je over deze aarde,
slechts één keer voel je de zon branden op je huid,
slechts één keer proef je de zoetheid van de dag
en de stilte van de nacht die zich langzaam sluit.

Dus leef.
Neem het leven in je armen alsof het wegglipt,
lach alsof elke adem een geschenk is,
bemint alsof je hart geen grenzen kent.

Want er zal een dag komen—
de laatste blik in geliefde ogen,
de laatste kus die trilt op je lippen,
de laatste geur die je ziel verwarmt,
de laatste schemering die de dag zacht uitwist,
de laatste aanraking die blijft hangen in je huid.

Daarom, koester.
Zeg wat ongezegd bleef,
fluister wat je hart al jaren draagt.
Want er bestaat geen terugspoelen,
geen tweede ronde,
geen herhaling van dit wonder.

Juist daarin schuilt de magie:
dat dit het is,
dat dit genoeg is,
dat dit het leven is.

Leef.

... Een ontroerend gedicht over de vergankelijkheid van het bestaan en de kracht van het nu.
Het herinnert ons eraan het leven ten volle te omarmen, omdat het uniek en eindig is. ...

Schrijver: Waeyenberghe Ivan, 1 november 2025

pokerivan001gmail.com

Biografie van deze schrijver

Leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 33