Cyclus: Vallen en Blijven ( deel 2 )
Deel 2: En toch
ze vonden me
niet als held
niet als verhaal
maar als man
die niet meer wist
hoe je ademt zonder pijn
ik werd weer wakker
tegen mijn wil
in een bed
met machines
en lege ogen om me heen
dagen waren dof
uren traag
ik kon niet bidden
ik kon niet hopen
alleen ademen
en zelfs dat deed zeer
maar toen
mijn zoon —
zijn blik
niet boos
niet bang
maar wanhopig zacht
hij zei niets
alleen
“papa”
en dat brak iets
wat zelfs die sprong
niet kapot kreeg
toen kwamen de vragen
de eindeloze waarom’s
tegen witte muren
tegen mijn eigen schaamte
tegen dat gevoel
dat ik niemand meer waard was
ik huilde
voor het eerst
echt
niet om te sterven
maar om te mogen blijven
en met elke traan
kwam een korrel lucht
een beetje ruimte
voor woorden
voor stilte
voor hulp
ik leerde weer
dat ademen mag
ook als het schroeit
nu ben ik hier
geen licht
geen held
maar een man
die weet wat vallen is
en dat soms
blijven
het dapperste is wat je kunt doen
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: verdriet
vader, overleven
10
Geef je reactie op deze inzending: