Waar liefde tanden krijgt
Ik kwam met open handen,
vol zon in mijn borst,
en de wereld keek door mij heen
alsof licht geen waarde had.
Mijn ja was zacht,
te zacht om tegen te leunen.
Mijn liefde vloeide
waar niemand dorst in had.
Tot iets in mij brak —
niet uit haat,
maar uit trouw
aan wat niet langer mocht buigen.
Toen stond ik op met vuur,
een stem scherp genoeg
om gehoord te worden.
Niet om te verwonden,
maar om te begrenzen.
En zie: deuren bewogen.
Niet omdat liefde verdween,
maar omdat zij eindelijk
vorm kreeg.
Want liefde zonder tanden
wordt betreden.
En kwaadheid zonder liefde
brandt alles weg.
Maar samen
zijn zij het hart
dat klopt,
en de vuist
die weigert los te laten
wat nauw aan je hart lag.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: liefde
liefde kracht 2.0 met 1 stemmen 
20
20
Geef je reactie op deze inzending: