Volle maan

Hij blikte in de verte,
Gedachteloos gleed zijn blik
Tot ver achter de kim,
In bleek maan en sterrenlicht.

Vanuit ’t duister kwam ’n stem,
Die riep zijn naam,
Hem trof gelijk ’n bliksemschicht,
Stokstijf deed staan,

’t Bleke licht van de volle maan,
Tekende hem in ’t licht,
Twjiflend hij ’t juist had verstaan.

’n Wolk duisterde ’t licht,
Haalde het licht bij hem vandaan,
Ontnam hem zijn zicht.

volle maan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14