tranen van verdriet

Ik zit op mijn kamer,
helemaal alleen.
Ik luister naar de stilte,
de stilte om mij heen.

Zacht hoor ik de regen,
tikkend tegen het raam.
De maan schijnt door de wolken,
en de wind fluistert jouw naam.

Ik voel me ongelukkig,
eenzaam, koud en bang.
Kan mijn tranen niet bedwingen,
en ze glinsteren op mijn wang.

Snel veeg ik ze weg,
bang dat iemand ze ziet.
Ze zouden om me lachen,
om mijn tranen van verdriet.

Schrijver: Normen, 9 september 2002

snatse_zonder_grenzenhotmail.com

tranen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 16 stemmen 916