De gevoelens van een jongeman
Mijn gevoel
Daar sta ik dan, met m'n grote bek
overtuigd van eigen kracht, mij maken ze niet gek
Maar dan gebeurt het toch, heel stiekem en heel snel
de boog ineens ontspannen en het suizen van die pijl
Een doffe plof, een roze wolk en die warmte ineens
slapeloosheid, weinig honger, hoe komt dat toch opeens?
M'n gedachten ergens anders, meestal zijn ze buiten
en dit alles omdat ik onbedoeld zonodig moest besluiten
Verliefd op je te worden, en gelijk ook weer met heel mijn gevoel
dat er geen plaats meer is voor rede als je snapt wat ik bedoel.
En een 'nee' of een 'sorry' had heus wel voldaan,
maar jij bent meer dan zou mogen, te lief met mij begaan.
Waarom ben je nog bij hem, 'tis niet dat je van hem houdt
Maar het gevoel van veiligheid en geborgenheid dat je nu weerhoudt
Om voor jezelf te zorgen, en naar jezelf te luisteren
je gevoel te laten spreken, het niet meer zacht te fluisteren.
Ik ben geen knight in shining armor, geen held of bliksemsnel
en heb zeker ook mijn kuren, maar een ding weet ik wel...
Ik zal er altijd voor je zijn, naar je luisteren los van hoe je mij ook ziet,
en zal me dan moeten inhouden ondanks m'n verdriet.
Een diepe zucht, en de lucht die vult mijn longen
voorlopig moet ik het doen met 'je bent een lieve jongen'.
Maar hou je stilletjes in de gaten en hoop dat je wil zien
dat ik meer van je wil zijn, dan alleen een goede vriend.
Geplaatst in de categorie: liefde
Ik kan me er ook helemaal in vinden, heb precies hetzelfde meegemaakt,
ik heb daar toen ook gedichten over geschreven en dat heeft me er wel overheen geholpen!
Good luck!