de dwaalster
De onschuld is verdwenen
slechts lege schappen zijn overgebleven
na de rooftocht van realiteit
voor mij blijft niets over dan te lopen
over rotsen, zand dat ik ooit
gebruikte om kastelen mee te bouwen
nu is het niets
ik kan niet dromen
slechts dwalen
in lege abstractie
waarin ik niet meer weet waar het script is gebleven
en niet meer weet waar ik naar toe ga
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid