November

In die stille maand november
Alles kaal, dor en leeg
Sta ik in een verlaten steeg
Geen gedender.
De regen spat op mijn gezicht
Op de kalen bomen
Ik hoor het water stromen
Doe mijn ogen dicht.
Ik sta aan de grond genageld
Ben bevroren van binnen
Sta te verzinnen
Dat het hagelt.
In mijn hoofd giert de pijn
De stenen op mijn gelaat
Pijn die naar beneden gaat
Die marteling vind ik fijn.
Het kan toch niet erger zijn
Dan de haat
Van iemand die mij alleen laat
In elkaar gedoken en klein.
Ik zou weg willen gaan
Naar mei
Een ander jaargetij
Niet stil blijven staan.
Het is een moeilijke tijd
Ik doe mijn ogen open
Begin te lopen
Ik zal het winnen, de strijd.
De zon komt achter een wolk vandaan
Zo erg is november nog niet
Als je het zonnige er van in ziet
Hoef je helemaal niet stil te staan.

Schrijver: Janneke van Daal, 1 december 2002

jannekevandaalhotmail.com

jaargetijde november alleen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 796