Verloren schat
Mijn oude schoolplein
ik heb er laatst gestaan
ik moest in de buurt zijn
en kon het niet weerstaan
kinderen speelden diefje met verlos
en al die oude beelden
kwamen zomaar bij me los
ons kleine pleintje
een voetbalstadion
hier kreeg ik van een meisje
mijn eerste sigaret en eerste zoen
de lucht was altijd blauw
we dachten niet aan morgen
daarvoor nog veel te klein
het gras was altijd groen
we hadden nog geen zorgen
want de wereld die begon achter ons plein
lijkt het maar of gaat alles zo vlug
en komt het nooit meer terug
Mijn oude schoolplein
ligt er verlaten bij
nu de kinderen naar huis zijn
is het eventjes van mij
ik zie de meester
hij staat aan het open raam
heeft mijn generatie
zien komen en zien gaan
hij pakt mijn hand
zegt jongen dat doet me deugd
ik ben ineens beland in een foto
in een foto van mijn jeugd
We wisten het haast zeker
we raken elkaar nooit kwijt
maar waar zijn ze gebleven
al die vriendjes uit die tijd
daar in de bosjes
bewaarden wij de schat
de allermooiste knikkers
en een playboy van de sigarenzaak gejat
Inzender: oepsie, 25 januari 2003
hotmail.comGeplaatst in de categorie: tijd
jeugdsentiment
1.447
Geef je reactie op deze inzending:
om te zeggen hoe mooi ik het vind,
er zit een hele jeugd in je verhaal
en het is mega cool
goed gedaan
heel mooi
ik ga dit gedicht lezen op mn diploma-uitreiking.'
de tranen zullen nogal stromen