Ik heb niets meer te geven
Ik heb niets meer te geven
Want alles wat ik gaf
Was voor jou te weinig
Niet compleet en ook niet af
Ik heb niets meer te vragen
Wil ook geen antwoord meer
Want ik wil niet meer geloven
In de leugens van weleer
Ik was een meester in vergeten
De waarheid werd vrolijk ingekleurd
Ik heb mezelf steeds bedrogen
Mijn geweten voorgelogen
Ik heb mijn gevoelens opgelicht
Ben voor mijn leugens steeds gezwicht
Ik heb de brandjes zelf gesticht
Zelf deze puinhoop aangericht
Het heeft geen zin meer om te huilen
Mezelf achter grapjes te verschuilen
Ik val geen nieuwe builen
In door mij zelf gegraven kuilen
Ik kleed me nu maar aan
Het is tijd om weg te gaan
Het viel niet te vermijden
Dat onze wegen gingen scheiden
Ik doe het doek maar dicht
En doof zelf het laatste licht
Ik heb onze scènes doorgekrast
Het toneelstuk afgelast
Ik trek mijn jas maar aan
De hoogste tijd om weg te gaan
Te vaak, te lang heb ik
stil moeten blijven staan
Geplaatst in de categorie: liefde