het valt
uit het open raam het valt
op de harde grond tussen de oren
en spreidt zich als een wolkje uit
verscholen in het struikgewas
toch blijft hij geloven
in een soort rechtvaardigheid
die niet van deze aarde is
hij kromt zijn rug, schommelt
komt geruisloos overeind
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid